Απο τον Harold Bloom......

Ο Πετρούκιο θεραπεύει την Κατερίνα υπερβάλλοντας στη συμπεριφορά του ώστε να μοιάζει σχεδόν παρανοϊκός. Το ερώτημα σχετικά με το ποιος θεραπεύει ποιον σ’ αυτόν το γάμο παραμένει αναπάντητο, ωστόσο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο γάμος διατηρεί την ισχύ του, ενάντια σ’ έναν υποταγμένο κόσμο, υψώνοντας ένα κοινό μέτωπο αξιοθαύμαστης εριστικότητας (που εκδηλώνεται με μεγαλύτερη μαεστρία στην Κατερίνα απ’ ό,τι στον άντρα της, ένα αγόρι που βρυχάται). Όλοι γνωρίζουμε από τον περίγυρό μας κάνα δυο γάμους παρόμοιους με αυτόν της Κατερίνας και του Πετρούκιο. Ίσως μάλιστα να θαυμάζουμε το γεγονός ότι είναι πετυχημένοι, ωστόσο κρατάμε απόσταση από ένα ζευγάρι που είναι τόσο απασχολημένο με τον εαυτό του, που ενδιαφέρεται τόσο λίγο για τους άλλους ή το άλλο γενικότερα. Η κοινή πραγματικότητα που θα μοιραστούν βασίζεται κατά κάποιον τρόπο σ’ ένα είδος συνωμοσίας εναντίον μας: Ο Πετρούκιο συνεχίζει να κοκορεύεται και η Κατερίνα κυβερνά εκείνον και το νοικοκυριό τους παίζοντας πάντα το ρόλο της μετανοημένης στρίγγλας. Ορισμένες κριτικές γραμμένες από φεμινίστριες υποστηρίζουν ότι η Κατερίνα παντρεύεται τον Πετρούκιο ενάντια στη θέλησή της. Αυτό είναι αναληθές. Αν και πρέπει να διαβάσει κανείς προσεκτικά το έργο για να το διακρίνει, ο Πετρούκιο έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται ότι η Κατερίνα τον έχει ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Έχοντας γίνει επιθετική από την εξουσία του φοβερού πατέρα Μπατίστα, ο οποίος δείχνει προτίμηση στην αυθεντική στρίγγλα, τη νεότερη Μπιάνκα, η περήφανη Κατερίνα επιθυμεί απελπισμένα σωτηρία. Ο αλαζόνας Πετρούκιο προκαλεί διπλή αντίδραση μέσα της: εξωτερικά δείχνει άγρια οργή, μέσα της όμως έχει «τσιμπηθεί». Η συνεχής δημοτικότητα του έργου δεν οφείλεται στη σαδιστική διάθεση των ανδρών θεατών αλλά στην ερωτική έλξη που συνεπαίρνει εξίσου τα δύο φύλα. Το Ημέρωμα της στρίγγλας είναι περισσότερο μια ρομαντική κωμωδία παρά φάρσα. Η αμοιβαία σκληρότητα του Πετρούκιο και της Κατερίνας αγγίζουν με πρωτόγονο τρόπο το κοινό, όμως το χιούμορ σ’ αυτή τη σχέση είναι ιδιαίτερα πνευματώδες. Στην πραγματικότητα ο Πετρούκιο είναι ένας αξιαγάπητος τσαρλατάνος, ιδανικός για την Κατερίνα, που ζητά ν’ απελευθερωθεί από την τρέλα της οικογένειάς της, η οποία είναι χειρότερη κι από τα καμώματα του  Πετρούκιο. Παρά τους βρυχηθμούς του Πετρούκιο, μέσα του είναι κάτι άλλο, κάτι που η Κατερίνα αναγνωρίζει, διαβλέπει και μαθαίνει να ελέγχει, στο τέλος μάλιστα με τη δική του συναίνεση. Ο λεκτικός τους πόλεμος ξεκινά με επιθέσεις που έχουν το χαρακτήρα της ερωτικής πρόκλησης, αλλά μετά το γάμο ο Πετρούκιο παίζει άλλο παιχνίδι, υπερβάλλοντας με παιδιάστικα ξεσπάσματα. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Κατερίνα, όσα βάσανα κι αν έπρεπε να  υπομείνει ως προς το φαγητό, το ντύσιμο κτλ., ουσιαστικά μόνο μια στιγμή αγωνίας περνά: όταν φοβάται, τη μέρα του γάμου της, ότι ο Πετρούκιο, ο οποίος την έχει αφήσει επίτηδες να περιμένει, θα την παρατήσει. Σε κανέναν δεν αρέσει να τον παρατάνε, αλλά εδώ δεν πρόκειται για την αγωνία που μπορεί να έχει μια νύφη απρόθυμη να παντρευτεί. Η Κατερίνα είναι πραγματικά ερωτευμένη και νιώθει ανήμπορη μπροστά στις τρέλες του Πετρούκιο, επειδή φοβάται μήπως πρόκειται για έναν κατ’ εξακολούθησιν φαρσέρ που έχει αρραβωνιαστεί τη μισή Ιταλία. [...] «Ορίστε, βρε γυναίκα! Έλα και δώσ’ μου ένα φιλί!» Αν θέλετε να διαβάσετε αυτόν το στίχο σαν το αποκορύφωμα ενός προβληματικού έργου, τότε εσείς είστε το πρόβλημα. Η Κατερίνα δεν έχει ανάγκη από μαθήματα αφύπνισης της συνείδησης. Ο Σαίξπηρ, που είχε ανοιχτή προτίμηση στους γυναικείους χαρακτήρες από τους ανδρικούς (με εξαίρεση πάντα τον Άμλετ και τον Φάλσταφ) επεκτείνει την έννοια του ανθρώπινου ήδη σ’ αυτό το πρώιμο έργο, με τον λεπτό υπαινιγμό ότι οι γυναίκες έχουν μια πιο αληθινή αίσθηση της πραγματικότητας.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ - ΠΕΤΡΟΥΚΙΟΣ

Η συμπεριφορά της Κατερίνας απέναντι στον Πετρούκιο μόλις τον πρωτογνωρίζει, θα τρόμαζε έναν άλλον. Όχι αυτόν που είναι γεννημένος για να τη δεσπόζει. Κι ο ποιητής, σοφώτερος φυσικά απο τους σχολιαστές του που απορούν για κάποιες "ασυνέπειες" του χαρακτήρα της, βάζει στο στόμα της αμέσως ύστερα από τα παραπάνω, τούτα εδώ τα λόγια: " Μη μου μιλάς. Πάω να καθίσω μέσα και θα κλαίω ώσπου να ρθει για μένα η ώρα να εκδικηθώ." Φύση θυληκιά, με απότομες, λογικά αδικαιολόγητες μεταπτώσεις η Κατερίνα έχει αναμετρηθεί ως τώρα μονάχα με χαρακτήρες αδύνατους. Ο Πετρούκιος με την ψυχρή του τόλμη, που εναλλάσσει επιτήδεια τα κοπλιμέντα με την ειρωνεία, έξυπνος τουλάχιστον όσο και  εκείνη θα τη ζαλίσει, θα την τρομάξει και θα της σπάει το ηθικό της. Είναι τέλος ο άντρας που θα την κάνει να υποφέρει. Το μαντεύει αμέσως εκείνη. Και από τη στιγμή αυτή κιόλας η Κατερίνα έχει δαμαστεί.

Δεν άκουσα τη θάλασσα ποτέ μου 

δαρμένη απ' τους ανέμους να μουγκρίζει 

αφρίζοντας σαν κάπρος μανιασμένος;

Δεν έχω ακούσει το βουητό της μάχης 

και τα ουράνια κανόνια να βροντούνε

στα σύννεφα; Δεν άκουσα στον πόλεμο 

φωνές του ξαφνικού συναγερμού 

χλιμιντρίσματα αλόγων 

και στριγγερά κραξίματα απο σάλπιγγες;

Και μου μιλάτε τώρα για τη γλώσσα μιανής 

γυναίκας που δεν κάνει θόρυβο 

ούτε σαν ένα κάστανο που σπάει 

στη φωτιά ενός αγρότη; Μπα σωπάστε!

Κάντε να φοβηθούν τα παιδάκια με τον μπαμπούλα. 

ΥΠΟΘΕΣΗ..

Ο Μπατίστα έχει δυο κόρες, τη μεγαλύτερη Κατερίνα και τη μικρότερη Μπιάνκα. Η Κατερίνα είναι μια δύστροπη και στριμμένη κοπέλα, ένα πανέξυπνο θηλυκό που αρνείται να υποταχτεί στους κανόνες της εποχής και να συνεννοηθεί με τους μνηστήρες που της κάνουν προξενιό.
Μέχρι που στην πόλη εμφανίζεται ο Πετρούκιο, ένας άντρας ευγενικής καταγωγής που δέχεται να παντρευτεί αυτή την ενδιαφέρουσα γυναίκα που κανείς άλλος γαμπρός δεν τολμάει να πλησιάσει, βάζοντας παράλληλα ένα στοίχημα με τον εαυτό του να την εξημερώσει. Έτσι αρχίζει ένας πόλεμος αισθημάτων, φύλων, απόψεων που καθρεφτίζουν τις αντιλήψεις τις εποχής, ένας πόλεμος διανθισμένος με κωμικά περιστατικά και συνεχείς ανατροπές που οδηγούν τελικά σε ένα χάπι εντ μιας μεγάλης ιστορίας αγάπης.

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ....

"Το ημέρωμα της Στρίγγλας"  έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη αρκετές φορές.Η πρωιμότερη μεταφορά του είναι μια εντεκάλεπτη βουβή ταινία του 1908 σκηνοθετημένη απο τον D.W Griffith και το 1911 δώδεκα λεπτών σκηνοθετημένη απο τον F.R Benson.

Το "kiss me Kate" είναι η μεταφορά του έργου του Σαίξπηρ "Το ημέρωμα της Στρίγγλας" σε μιούζικαλ με μουσική και στίχους Cole Porter.
Ανέβηκε για πρώτη φορά στο Broadway το 1948.

Το ημέρωμα της Στρίγγλας σήμερα......

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ 1999

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:  Gil Junger