Η συμπεριφορά της Κατερίνας απέναντι στον Πετρούκιο μόλις τον πρωτογνωρίζει, θα τρόμαζε έναν άλλον. Όχι αυτόν που είναι γεννημένος για να τη δεσπόζει. Κι ο ποιητής, σοφώτερος φυσικά απο τους σχολιαστές του που απορούν για κάποιες "ασυνέπειες" του χαρακτήρα της, βάζει στο στόμα της αμέσως ύστερα από τα παραπάνω, τούτα εδώ τα λόγια: " Μη μου μιλάς. Πάω να καθίσω μέσα και θα κλαίω ώσπου να ρθει για μένα η ώρα να εκδικηθώ." Φύση θυληκιά, με απότομες, λογικά αδικαιολόγητες μεταπτώσεις η Κατερίνα έχει αναμετρηθεί ως τώρα μονάχα με χαρακτήρες αδύνατους. Ο Πετρούκιος με την ψυχρή του τόλμη, που εναλλάσσει επιτήδεια τα κοπλιμέντα με την ειρωνεία, έξυπνος τουλάχιστον όσο και εκείνη θα τη ζαλίσει, θα την τρομάξει και θα της σπάει το ηθικό της. Είναι τέλος ο άντρας που θα την κάνει να υποφέρει. Το μαντεύει αμέσως εκείνη. Και από τη στιγμή αυτή κιόλας η Κατερίνα έχει δαμαστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου